Idee i inspiracje

Jesteśmy szkołą krytyczną

Nasze idee

Sprzeciw wobec ostrej rywalizacji.
Szacunek dla godności każdej osoby ludzkiej i poszanowanie praw człowieka.
Życzliwość, tolerancja i wrażliwość wobec innych.
Przygotowanie do życia w społeczeństwie demokratycznym.
Kształtowanie umiejętności samodzielnego działania, niezależnego myślenia i odpowiedzialności za własny rozwój.

Inspiracje pedagogiczne

Jacek Kuroń: o tym, dlaczego wybraliśmy Jacka Kuronia na patrona szkoły przeczytasz tu.

W refleksji i doświadczeniu pedagogicznym Jacka Kuronia ważna wydaje nam się ciągła próba powiązania budowania zżytej wspólnoty z rozwojem indywidualnego poczucia sprawczości wobec świata. W „Walterowcach” (drużynach harcerskich prowadzonych m.in. przez Jacka Kuronia pod koniec lat 50) realizowano to m.in. poprzez bezpośrednią dziecięcą demokrację i samorządność, angażujące wszystkich w podejmowanie decyzji, ale również w ich realizowanie. Wszystkie funkcje pełnione były rotacyjne przez każdego i każdą, nawet najmniejsze i najmniej doświadczone dzieci. Z funkcją wiązała się władza potrzebna do jej sprawowania. Bardzo istotna była również troska o najsłabszych członków grupy – ucieleśniona w tzw. „prawie najmniejszego” - każące zwracać uwagę na to, by cel osiągali wszyscy razem. Wreszcie ważną cechą wychowania Kuroniowskiego jest zwrócenie się ku światu, nawiązanie z nim twórczej więzi, poznawanie go i zmienianie zgodnie z wyznawanymi wartościami. Tak rozumiane zainteresowanie i wrażliwość na świat wydają nam się podstawowymi postawami, które szkoła powinna kształtować.

Janusz Korczak: polski pedagog, którego pomysły wychowawcze są bardziej znane zagranicą niż w Polsce, był teoretykiem i praktykiem dziecięcej samorządności i demokracji. W pracy Korczaka interesują nas zarówno instytucje młodzieżowe, które pomagał budować, jak i troska o dobrobyt każdego dziecka, o „prawo dziecka do szacunku”. Punkt wyjścia myślenia Korczaka o edukacji, zakładający, że nie ma w zasadzie złych dzieci, tylko bardzo skrzywdzone, doświadczone przez życie, jest nam bliski. Wciąż rozważamy, na ile instytucje przez Korczaka proponowane, takie jak dziecięcy sąd albo gazety stanowią dobre rozwiązania różnych problemów społeczności szkolnej i wspierają w istocie jej budowanie, i ta refleksja z pewnością inspiruje naszą pedagogicznej refleksję.

Szkoła w Summerhill Alexandra Neilla: to szkoła wolnościowa powstała w latach 20 XX wieku i działająca po dziś dzień, oparta o zasady indywidualnej wolności i bezpośredniej demokracji, w postaci cotygodniowych spotkań całej społeczności. Inspirujący, choć wcale nie bezproblemowy, wydaje nam się nacisk kładziony na indywidualny wybór, brak przymusu i dyscypliny: dzieci wybierają sobie tok zajęć, nie ma żadnych przymusowych lekcji. Nasza szkoła bardzo różni się, w zamyśle i w efekcie, od szkoły w Summerhill, i to nie przypadkowo. Większy nacisk kładziemy bowiem na wspólnotę i poznawanie świata, które nierzadko wymagają wysiłku. Summerhill stanowi jednak dla nas odległy, ale ważny punkt odniesienia, w swoim pionierskim przełamaniu szkolnej sztywności i w wesołej żywiołowej spontaniczności.

Krystyna Starczewska: filozofka, nauczycielka, pedagożka, twórczyni I SLO „Bednarska”. Wiele osób uczących u nas ukończyło „Bednarską”, i pomimo niekiedy krytycznego stosunku do niej, fundamentalna dla nas jest idea Krystyny, iż szkoła może, a wręcz powinna łączyć przyjazny, podmiotowy stosunek do młodego człowieka z wymagającą, i dlatego rozwijającą, propozycją intelektualną. Dopiero dogłębne poznanie świata, zarówno materialnego, jak i idei pozwala odpowiednio korzystać z wolności i autonomii, którą szkoła ma stwarzać.